10.05.22

Of niet??

Vroeger heb ik dat misschien weleens gedacht. Als je alleen dingen onderneemt, dan ben je eenzaam. Maar bewust alleen zijn of alleen of pad gaan heeft totaal niets met eenzaamheid te maken. Kijk het kan wel, maar het hoeft niet. Ik heb inmiddels geleerd dat alleen dingen ondernemen ook een rijkdom is en kan zijn. Ik bedoel.. ik heb een rijke vriendengroep en ik heb genoeg mensen om me heen die ik lief heb, waar ik om geef. Desondanks is het ook zó fijn en belangrijk om je ook alleen te kunnen vermaken en het fijn te hebben.

In deze wereld, en zeker in Nederland, is bestaat er een soort van “akwardness” om dingen alleen te doen. Tenminste.. dat is iets wat ik toch vaak om mee heen hoor. “Doe je dat alleen? Goh!! Dat zou ik niet doen hoor” of als je in de bioscoop alleen zit dat je dan mensen om je heen hoort “ahhh zielig” of "zou zij alleen zijn"? En geloof me, dat is echt niet omdat ik het niet kan delen met een ander, maar het soms ook echt heerlijk is om gewoon lekker even alleen je ding te kunnen doen.

Dat zijn overigens niet altijd de dingen die ik hoor, hoor! Want “jeetje wat ben je stoer dat je dit gewoon doet” is ook een geluid dat ik hoor. Zeker toen ik besloot mijn reis naar London na lang te hebben 'gedubd' boekte. Wow, ga je alleen? Wat stoer, waarom niet samen en zoveel meer. Maar toen bedacht ik me zó duidelijk; ik wil mijn geluk niet laten afhangen van wat een ander vindt of denkt. Ik ga gewoon! En dat deed ik en het was waanzinnig.

Eigenlijk niets van alle woorden of gedachten van een ander zou iemand moeten raken. Het zou niet goed of slecht moeten doen. Jij maakt jou keuzes gebaseerd op wat je gelukkig maakt of waar je energie van krijgt. Is dat samen is dat prima, maar als dat alleen is dan is dat ook helemaal prima. Laat nooit je geluk afhangen van wat een ander vindt; een heel belangrijke levensles, maar for real.

Al jaren geleden begon ik met het mezelf vaker bewegen tot alleen erop uit gaan. Ik dacht ook altijd dat mensen me aankeken als ik alleen zat te ontbijten, lunchen of naar de bios ging. Dat ze van alles zouden denken. Gaandeweg leer je dat je voor die ander maar een voorbijganger bent. Het is immers echt niet zo dat iemand die jou misschien tòch wel als zielig heeft bestempeld later op de dag nog aan jou denkt. Voor diegene was je immers niets meer dan een voorbijganger, iemand die bij diegene eventjes opviel. Dus waarom zou je je het aantrekken dat iemand wellicht wel een gedachte over jou zou hebben? Precies! Own your own life!

Een ander voorbeeld; met sporten merkte ik dat ik onbewust toch aan een ander “hing”. Als degene met wie ik sportte zei dat ‘ie niet zo’n zin had was dat voor mij ook een vrijbrief om te zeggen dat ik thuis bleef. Want ja, alleen sporten, ze zagen me al aankomen in de gym.... Chillen was immers ook wel een goed idee. Op het moment dat ik die gedachtegang losliet en ik sporten écht met mijn motivatie ging ondernemen werd sporten veel chiller. Gaan we samen? Leuk! Ga je niet, ook best. Want ook sporten doe je voor jezelf. 
En ja!, natuurlijk is samen sporten leuk of samen op vakantie herinneren maken en delen. Maar de herinneringen die jij opvangt blijven altijd van jou en zijn misschien wel net anders dan de ander. En laten we eerlijk zijn, de meeste keren dat je samen sport. Sport je dan echt continue samen? Of ben je vooral bezig met je eigen routine, maar is de ander de stok achter de deur of is het zo gezellig om samen binnen te wandelen. Mijn ervaring is dat ik met degenen met wie ik sportte samen binnen wandelde, maar toch mijn eigen weg ging eenmaal in de gym. 
Nogmaals, het is echt wel gezelliger samen, maar laat geluk en het binnen slepen van energie niet door een ander bepalen, want dat gaat je niet gelukkiger maken. 

Moraal van het verhaal, laat jou geluk alleen door jou bepaald worden. Doe wat jij leuk vindt om te doen, wat jou energie geeft, waar je blij van wordt. En maak je vooral geen zorgen over wat een ander daarvan vindt.

Viola 🖤