27.07.2021

Lately i’ve been thinking, ja ja!! Voor een denker, een gevoelsmens, een piekeraar is denken een onderdeel van de dag! Denken over de dag, denken over het leven, denken over wat je wil bereiken of juist over wat je bereikt hebt.

Overdenken...  ik heb het nooit uitstaan. En geen zorgen, het is niet alleen kommer en kwel wat er in het hoofd om gaat hoor. Er zijn ook genoeg leuke of inspirerende dingen. Dingen die iets toevoegen, leuke herinneringen die een plaatsje krijgen en opnieuw worden afgespeeld. Maar heel af en toe… zou het zo fijn zijn om even te ontsnappen aan al die gedachten. 
Maar ja! Hoe zet je die uit? Die ‘remote control’ heb ik nog niet gevonden en tsja… dit is ook wie ik ben!

En gezien ik vaak terug hoor dat mijn gedachten zo lekker weg lezen dacht ik laat ik weer eens iets oppakken, wat ik vroeger al deed. Blogs schrijven met het liefste met wat inhoud. Dus hier is hij dan! Een 2021 blog!

Eentje over iets wat zo vaak in gesprekken voorbij komt, maar waar ik ook zo vaak over denk. Want er is nogal wat te doen over hoe een ander zijn of haar leven leidt. Welke keuzes daarbij horen en waarin het eigenlijk voor een ander nooit goed lijkt te zijn. Maar wat nou als we elkaar eens wat vrijer zouden laten in waar onze passies liggen of waar ons geluk uit bestaat?

Als voorbeeld maar even betrekkend op mezelf. Hoe vaak ik niet heb gehoord in mijn journey “let je wel op?!”, “wanneer is het nou genoeg”, “sla je niet door”, “nou! Je gezicht wordt nu wel mager hoor, daar moet niet nog meer vanaf”.

Over het algemeen natuurlijk ècht goedbedoelde adviezen of vragen en natuurlijk hartverwarmend dat iemand zo ontzettend meeleeft, maar soms zijn er ook woorden bij die op een andere manier raken en zelfs pijn kunnen doen.

Want ik ga heel goed op mijn sport, mentaal helpt het mij en fysiek raak ik sterker. Het is een onderdeel geworden van mijn dag zoals eten en slapen. En nee! Ik heb mijn doel nog niet bereikt. En nee! Ik kan niet kiezen waar het gewicht van af gaat, want zou ik dat dan niet doen? :-)

Evenals het stukje zwangerschap in mijn geval zijn er vragen en opmerkingen. En begrijp me niet verkeerd hoor, mensen om me heen zijn liefdevol en staan voor goedbedoelde adviezen. Ik voel dat ze het moeilijk vinden en het me zo graag gunnen. Dat ze niets liever willen dan dat mijn kinderwens in vervulling gaat. Maar sommige dingen raken, raken intens en diep. Want wanneer je aangeeft reëel te zijn in een kinderwens en alles wat erom heen òòk belangrijk is, betekent dit niet dat je het niet graag genoeg zou willen. Maar dat je nadenkt over de consquenties die je neemt door een keuze te maken! Het zijn lastige dingen, hele lastige! Ik denk dat ik het lastig  vind uit te leggen hoe moeilijk zoiets is en ik het nog altijd, bijna dagelijks, met me mee draag.

Hoe dan ook, even terug uit mijn eigen voorbeelden: Lang verhaal kort! Soms zou het zoveel fijner zijn als we elkaar allemaal gewoon even net iets meer lucht geven en de vrijheid gunnen om te doen zoals we zelf denken dat het goed is. Het lijkt soms nooit genoeg.

Want eerlijk?! Als je thuis woont komt de vraag; wanneer ga je op jezelf? Als je je diploma haalt, maar een hele andere baan hebt komt de vraag; waarom doe je niet iets waarvoor je geleerd hebt?Als je single bent is de vraag; ben je niet op zoek? Of heb je geen zin in een relatie? Maar als je dan eenmaal samen bent is de vraag weer, wanneer ga je samenwonen of trouwen? Of misschien aan kinderen beginnen.
Als dat allemaal is gebeurd dan is de vraag weer wanneer de volgende ‘spruit’ komt.

Maar als we nou eens niet in al die hokjes en ideaalbeelden zouden denken? Zou het leven dan niet meer lucht hebben? Zouden we dan allemaal niet wat gelukkiger zijn en het op ons eigen manier doen, zonder te twijfelen of we het nu wel volgens de spelregels van de maatschappij doen? Want aan het einde van de dag is toch het allerallerbelangrijkste dat jij je in persoon je gelukkig voelt met de keuzes die jij die dag hebt gemaakt? 
Dat je herinneringen hebt gemaakt, niet omdat dat volgens het boekje moest, maar omdat jij ze zo graag wilde maken?

Ja ik weet het, het is een ideaalbeeld van hoe de wereld nu eenmaal zou kunnen zijn en zo is het nu eenmaal niet. En nogmaals zijn de vragen die gesteld worden uit interesse en niet altijd om een ander onderuit te halen. Ik weet het allemaal, echt! Maar toch.. :-)

Echter in mijn dromen zou het toch zo mooi zijn wanneer we doen waar we zelf gelukkig van worden, zonder verwonderde blikken, antwoorden op vragen die je niet wil beantwoorden of dingen die je niet blijkt waar te maken en afwijken van het grote plaatje. En nee, ik ben geen heilige, want ik doe het ook vaak genoeg verkeerd waarschijnlijk en ga misschien soms mee in een pad die ik eigenlijk niet wil bewandelen. Maar dat maakt ons einde van de dag alleen maar mens. Als mensen mag je struikelen en weer opstaan.  Leren en het een volgende keer anders aanpakken. En denken… tsja… dan komen we weer bij mijn favoriete onderdeel!

Hopelijk gaf dit wel een beetje stof tot nadenken en durven we situaties ook een anders te benaderen dan dat ze in eerste instantie lijken! En durven we ze ze soms te zien op een andere manier van "hoe het leven hoort te zijn", want niet alles hoeft volgens dat ideaalplaatje! Laten we er vooral voor staan onze eigen keuzes te maken en ons hart te volgen. Die heeft immers altijd gelijk 

Viola 🖤